ચકો: અય... ક્યાં જાશ?
બકો: બકાલું લેવાં?
ચકો: એલા પણ, કોથળો લઈને?
બકો: હા, બકી હાટુ
ચકો: એલા, પણ એનાં તો માંડવા છે ને આજે તો?
બકો: હા, (૩.૬ સેકેંડ જેટલું રોયા બાદ) મને ખબર સે
ચકો: તો, મરી ગ્યા, આયા ડાયરે બેહ ની, ન્યા ક્યાં તારા હાહરા સે?
બકો: નાં, મેં બકી ને કીધું તું, ગામ લગનમાં વરઘોડિયા દૂધપાક ની ચમચીયુ એકબીજાનાં મોઢામાં આપે, પણ આપણે રીંગણા બટેટાનાં શાકની ચમચીયું આપશું...?
ચકો: એય, મારા ભા, છાનો રે, રો માં, કેમ આમ ઢીલો પડી જાશ
બકો: ઢીલો શેનો, બકાલું તો એને પોગશે જ, ચમચીએથી નઈં તો નઈ પણ માંડવામાં ઉપરથી આવશે.... પછી ભલેને બકાલાની પીઠી થાય....
ચકો: જા, જા, કયર, તારે જે કરવું હોય એ...
બકો: હું આયા બકાલા હાટુ ઘટતાં તા એનો વેવાર કરવા આયવો સુ... હોય તો આપને ઉછીના...?
ચકો: હાલ, મરીગ્યા...
જ્ઞાન ગોષ્ટી પૂર્ણ
હાર્દ: વેર વાળવા હાટુય વજન જોઈએ...
