પોસ્ટ્સ

જાન્યુઆરી 28, 2018 માંથી પોસ્ટ્સ બતાવી રહ્યું છે

મીઠું

સૌરાષ્ટ્રના જુનાગઢ પાંહે એક ગામમાં ઉદાર એવા રામજી શેઠ રહે, અને એના જીવ જેટલી જ મોટી એની પેઢી. એમને 4 દીકરા ને 3ના ઘર બંધાયેલા અને સૌથી નાનાનું બાકી. વર્ષો નીકળી ગયાં પણ નાના દિકરાનું ક્યાંય ગોઠવાતું નહોતું.. એજ ગામની સરકારી શાળા ના મોટાં માસ્તર. ઈ ભણાવે સીધુ ને બોલે આડું. એકવાર સાંજે સંધ્યા પતાવીને માસ્તર શેઠની પેઢીએ જઈને બેઠાં.. ------ શેઠ : આવો આવો સાહેબ...પધારો પધારો...  માસ્તર : કેમ છો રામજીલાલ...! શેઠ : ઠાકોરજીની કૃપા...હો...! સાહેબ એક વાત કરું. ઘણા વખતની એક મૂંઝવણ છે... કોઈ ડાયા માણહ ને જ કરાય એટલે તમને કરું...  માસ્તર : અરે અરે...બોલો બોલો શેઠ, શું થયું ઈ કયો... શેઠ : થવા માં તો શું થવાનું છે અમને. ઠાકોરજીની ઘણીયે કૃપા છે. ૪૦૦ની વીઘા ખેતી, મોટી જીનીંગ મિલ છે, જેતપુરમાં સાડીના બે કારખાના.... મોટા બે ય દીકરા ઈ સંભાળે છે... ત્રીજા નંબરનો આયા પેઢી એ આવે છે. આટલી બધી જાહોજલાલી, અન્નપુર્ણા જેવી વહુ દીકરીઓ અને આ હવેલી....! આટલું બધું હોય ને સૌથી સાથી નાના ના માંગા આવે પણ ક્યાય કોઈ ગોઠવાતા નથી. કોને ખબર હું ઘટે છે...! જેવું શઠે પતાવ્યું ત્યાં તરતજ માસ્તર બોલ્યા.... માસ્તર : શેઠ!, મીઠ