મીઠું

સૌરાષ્ટ્રના જુનાગઢ પાંહે એક ગામમાં ઉદાર એવા રામજી શેઠ રહે, અને એના જીવ જેટલી જ મોટી એની પેઢી. એમને 4 દીકરા ને 3ના ઘર બંધાયેલા અને સૌથી નાનાનું બાકી. વર્ષો નીકળી ગયાં પણ નાના દિકરાનું ક્યાંય ગોઠવાતું નહોતું..

એજ ગામની સરકારી શાળા ના મોટાં માસ્તર. ઈ ભણાવે સીધુ ને બોલે આડું.

એકવાર સાંજે સંધ્યા પતાવીને માસ્તર શેઠની પેઢીએ જઈને બેઠાં..

------

શેઠ : આવો આવો સાહેબ...પધારો પધારો... 

માસ્તર : કેમ છો રામજીલાલ...!

શેઠ : ઠાકોરજીની કૃપા...હો...! સાહેબ એક વાત કરું. ઘણા વખતની એક મૂંઝવણ છે... કોઈ ડાયા માણહ ને જ કરાય એટલે તમને કરું... 

માસ્તર : અરે અરે...બોલો બોલો શેઠ, શું થયું ઈ કયો...

શેઠ : થવા માં તો શું થવાનું છે અમને. ઠાકોરજીની ઘણીયે કૃપા છે. ૪૦૦ની વીઘા ખેતી, મોટી જીનીંગ મિલ છે, જેતપુરમાં સાડીના બે કારખાના.... મોટા બે ય દીકરા ઈ સંભાળે છે... ત્રીજા નંબરનો આયા પેઢી એ આવે છે. આટલી બધી જાહોજલાલી, અન્નપુર્ણા જેવી વહુ દીકરીઓ અને આ હવેલી....! આટલું બધું હોય ને સૌથી સાથી નાના ના માંગા આવે પણ ક્યાય કોઈ ગોઠવાતા નથી. કોને ખબર હું ઘટે છે...!

જેવું શઠે પતાવ્યું ત્યાં તરતજ માસ્તર બોલ્યા....

માસ્તર : શેઠ!, મીઠું ઘટે છે મીઠું....

------

:P

શેઠ પછી બધુય હમજી ગયા....

પૂર્ણવિરામ

- કમલ ભરખડા