સમજણનો ઓટલો...

" કાનના પડદા ખોલી નાખે એવો તાવ " Hahahahah આવુ જ બન્યું જ્યારે મને તાવ આવ્યો અને આવ્યો ત્યારે એવો આવ્યો કે કાનના પડદા ખોલી નાખ્યા! ;) ભેજ અને વરસાદી માહોલને લીધે ઘણી વખત કાનમાં બચી રહેલો ભેજ અંદર જ રહી જાય છે અને સમય જતાં સુકાઈ જાય છે અને જો એ ભેજ કાનના પડદા અને તેની બાજુની અડેલી જ ચામડીની વચ્ચે હોય તો વખત જતા એ ભેજ સુકાઈ જતાં ચામડી અને પડદા ને ચોંટાડી રાખે છે જેથી પડદાની થિકનેસ એટલે કે જાડાઈ વધી જાય છે અને કાનની અંદર આવતા ધ્વનિ તરંગોનું ઓરીજીનલ ક્વોલિટી સાથે વિશ્લેષણ થઈ શકે નહીં જેથી અવાજ ગૂંગણો અને દબાયેલો વધારે લાગે. પણ એ દિવસે અને તાવ આવ્યો કે જનરલી આવતો જ હોય છે થોડા મહિનાઓમાં પણ આ વખતે કઈંક વધારે હતો.. અને જેવો કાનના પડદાને મચક આપી ત્યાં જ એ ખુલી ગયાં અને અવાજ એકદમ ક્લીઅર કટ આવવા લાગ્યો. :D આ તો થઈ વિજ્ઞાન ની વાત પરંતુ જીવનમાં પણ આવું ઘણી વખત થતું રહે છે, કઈંક વધારે અનુચિત/ અનપેક્ષિત થઈ જતું હોય ત્યારે એ દરમ્યાન એક કાર્ય એવું પાર પડી જતું હોય જ છે જે આપણી અમુક સમસ્યાઓનો અજાણતાં જ રસ્તો કરી આપે છે. અને એવું થાય જ છે. જેમકે, એક પછી એક આવતી સમસ્યાઓ માણસમાં તેની કાર્ય

If you respect a someone, Do one thing... Don't go near to them or to their reality. Otherwise you will lossen yourself from faith. So respect a person based on their qualities and charectereistics. Don't confuse yourself by asking yourself that, how they have approaches the quality they had. If you love the qualities, make your own path to get them. Thank you. Good Time Ahead.  - Kamal BHARAKHDA

વિચારોના "ઉમળખાં" જ્વાળામુખી જેવા હોય છે. એવા વિચારો કે જે, શરૂઆત સ્ફોટક કરે પરંતુ શાંત થતાં વાર નથી લાગતી. "મહ્ત્વકાંક્ષાઓ" ગરમ પાણીના જળા જેવા હોય છે. જે નિરંતર એક નાના એવા બખોલમાંથી નીકળ્યાં જ કરે છે. હા, તેને માણી શકો પરંતુ તેને ઉપયોગમાં ન લઈ શકો. જ્યારે "જરૂરિયાત" સૂર્ય જેવી હોય છે. જે રોજ સવારે જન્મ લે અને અસ્ત થતાં શમી જાય! અને એ ચાલ્યાં જ કરે. - કમલ ભરખડા

આ અહેવાલનાં અંતમાં જરૂર ખ્યાલ આવી જશે કે, દૂધનાં ધોયેલાં કોઈ નથી અને મજબુરીથી કોઈ તૂટતું પણ નથી. આખરે તો અસલામતી, ફક્ત બોલવામાં અને લખવામાં ક્રાંતિકારત્વ, અંધવિશ્વાસ, રૂઢીવાદી અને અશિક્ષિત જેવા અવગુણ જ રાષ્ટ્રને તોડે છે. તો મુદ્દાની વાત એ કે, આપણે અસલામતી, ભ્રષ્ટાચાર, જાતિવાદ, અંધશ્રદ્ધા, બેરોજગારી અને બીજા અનેક સામાજિક દૂષણો દેશમાં અનુભવીએ છે અને ફક્ત ટિપ્પણીઓ કરવાથી દુષણો દુર તો નથી જ થવાના! નીચે તમને પશ્ચિમ જગતનાં, જે તે ક્ષેત્રનાં નામી લોકો દ્વારા કહેવામાં આવેલ સામાજિક દૂષણો ઉપરનાં તેમનાં વિચારો રજુ કરવા માંગું છું, જે નીચે પ્રમાણે છે. “Power does not corrupt. Fear corrupts... perhaps the fear of a loss of power.” ― John Steinbeck (પાવર કે તાકાત ભ્રષ્ટાચારી નથી. ડર કરે છે... કદાચ, તાકાત ગુમાવવાનો ડર જવાબદાર છે ભ્રષ્ટાચાર માટે) “Religion is regarded by the common people as true, by the wise as false, and by rulers as useful.” ― Seneca (ધર્મ, સામાન્ય માણસ માટે સર્વસ્વ છે, સમજદાર માટે મિથ્યા અને શાશકો માટે ઉપયોગી!) “A man who has never gone to school may steal a freig

Time, Peoples and Situations are continuously Changing and its the only truth you should know and have faith on it! Its the the only motivational parameter alives in this whole universe! So don't judge anything and strictly don't tied up your self to only a on single perception and opinion.

બકો: હવે સુસાઇડ કરી લેવું છે. બકી ક્યાં ભાવ આપે સે હવે... ચકો: હમ્મ.. કઈ રીતે કરવાનો છે ... સુસાઇડ ? મને કહીં ને કરજે... બકો: એજ મૂંઝવણમાં છું. ચકો: hmm તને ખબર છે ડિજિટલ માર્કેટિંગ એટલું સ્માર્ટ થઈ ગયું છે કે તમે ગૂગલમાં કોઈ પણ એક પ્રોડક્ટ્સ બાબતે સર્ચ કરો તો તે રોબોટ્સ તમારી પસંદગીને સમજીને એ દરેક જગ્યાએ એડ તરીકે એજ પ્રોડક્ટ્સને તમારી સામેં લાવ્યાં કરે. અને ફક્ત એક જ કમ્પનીનું નહીં પણ તમારી પસંદગી જેવા તમામ પ્રોડક્ટ્સ અને તેની મોહિતી અને ક્યાંથી મળશે એ તમામ માહિતી પણ. બકો: વાહ! તો તો મારે દર્દ ન થાય એ પ્રકારના સુસાઇડ આઈડિયા માટે સર્ચ કરવું જોઈએ. ચકો: હા તો મંડી પયડ. ;) બકાએ તો સર્ચ માર્યું અને થયું એ કે, એને હવે દિવસમાં 17 વખત મનોચિકિત્સકોના ફોન આવ આવ કરે છે. અને બધાને જવાબ આપવામાં બકો હવે બકીને ભૂલી ગયો છે. અને પેલી મનોચિકિત્સકની ઓફિસથી આવેલ ફોન વાળી હારે જામી ગયું સે. અને હવે સુસાઇડ ગયું તેલ લેવાં. Hahahah જીવનમાં પણ આવું જ હોય છે. એકને ગોતો તો હજાર મળે છે. પુર્ણવિરામ કમલ

આર્ટિફિશિયલ ઈન્ટેલિજન્સ એટલે ટુંકમાં રોબોટ્સ. કે જે લગભગ તમામ નિર્ણયો પોતે લે એવી ક્ષમતા તેનામાં હોય છે. તેને એ રીતે પ્રોગ્રામ કરેલ હોય છે કે આજુ બાજુનાં વાતાવરણ અને અન્ય પ્રકારની ગતિવિધિઓને જાણી અને સેન્સ કરી પોતાનાં નિર્ણયો લે છે અને એ જ મુજબ પ્રતિક્રિયાઓ પણ આપે છે! સરળ ઉદાહરણ આપું તો એવી ગાડી કે જે ડ્રાઇવર વગર પણ ચાલી શકે! મોટાંભાગની મલ્ટીનેશનલ કમ્પનીઓ અને સંસ્થાઓ જેમકે nasa, google, facebook અને અન્ય વિશાળ કંપનીઓએ પોતાનાં દૈનિક પેચિદા કાર્યો ને સરળ બનાવવા માટે હાલ તેઓએ આ પ્રકારના રોબોટ્સ નો ઉપયોગ કરવાનું શરૂ કરી દીધું છે. વિશ્વ પ્રસિદ્ધ ઉદ્યોગ સાહસિક, ઈઓન મસ્ક, કે જેણે હમણાં જ એક સ્ટેટમેન્ટ આપ્યું હતું કે,  " માનવીય સામાજિક પરિસ્થતી માટે આવા રોબોટ્સ કે જેઓ પોતાનાં નિર્ણય પોતે જ લેતા હોય છે એ ભવિષ્યમાં હાનિકારક નીવડી શકે એમ છે. " એમના આ સ્ટેટમેન્ટ ના લગભગ એક દિવસ પછી જ એવું બન્યું કે, ફેસબુક ની લેબમાં રાખવામાં આવેલ અને એમના જ દ્વારા વિકસાવવામાં આવેલ બે રોબોટ્સને બંધ કરવા માટે એમનો પાવર સપ્લાય કટ કરવો પડ્યો! આખરે એવું તો શું બન્યું કે ફક્ત કોમ્પ્યુટર જ કહેવાતા રોબોટ્સ

You are seeing people wearing Suits and Tie, who'd been came for watching a cricket only, on the ground, in The London. Are they respecting a next to seated person or a cricket? Whatever would be the reason... I even enjoy a cricket and those people by observing their lifestyle. But in the core, it's not only concerned to lifestyle. It's about their commitment and discipline that we should have for our self.. as a single and constant attitude for everyone. Even for other species too! I'm not saying that, we have to copying them, but atleast we could try to be like them in a positive way for all. #Lets_have_single_attitude_for_all Kamal Bharakhda

આ વખતે, “ચક-દે-ઇન્ડિયા” જેવા હેવી શીર્ષક સાથે કોઈ ખેલ-રમતને નહીં પણ ભારતીય ઉદ્યોગ પ્રણાલીને પ્રાણ આપવાનું કાર્ય કરવું છે. લેટ્સ ગો... “અમદાવાદ” સ્થાપ્યું ત્યારે વત્તા ઓછા પ્રમાણે સ્વચલિત કાપડ ઉદ્યોગ તો ચાલુ જ હતો પરંતુ જેવો મિલ અને કારખાનાઓનો જમાનો આવ્યો ત્યારે અમદાવાદ શહેર ફક્ત ભારતનું જ નહીં પણ વૈશ્વિક કક્ષાએ કોટન(ખાદી) કાપડનું મેન્યુફેક્ચરિંગ(ઉત્પાદન) કેન્દ્ર બન્યું હતું! રણછોડલાલ છોટાલાલ દ્વારા ઇ.સ.૧૮૬૧નાં આસપાસ અમદાવાદને મળી તેની પહેલી કાપડની મિલ. પછી જોતજોતામાં ઈ.સ.૧૯૦૫ સુધીમાં તો અમદાવાદમાં “૩૩” જેટલી જાયન્ટ મિલો અને મબલખ મેકેનીકલ વર્કશોપોના સહારે સંપૂર્ણ સ્વદેશી પ્રોડક્ટ બની રહી હતી. (સંપૂર્ણ સ્વદેશી પ્રોડક્ટ એટલે, વિચારથી માંડી તેના ઉત્પાદન સુધીની તમામ જરૂરિયાતો દેશમાંથી જ પૂરી થતી હોય) હા, જોકે કાપડના ઉદ્યોગને-અર્જુનને નારાયણ જેવો ગાંધીજીરૂપે પ્રથમ વિશ્વયુદ્ધનાં ગાળામાં સ્વદેશી અભિયાનનો લાભ મળ્યો, જેમાં લોકો એ વિદેશી વસ્તુનો બહિષ્કાર કર્યો હતો અને પોતાની જ જમીનમાં કપાસ જેવા પાકને લણી, ખાદી કાપડ તૈયાર કરવું અને પહેરવું જેવા નિયમો લીધા. અમદાવાદમાં કાપડનું પ્રોડક્શન એ હદે વધી

કેટલી ભારતીય શાળાઓમાં શાસ્ત્રીય સંગીત શીખવાડવામાં આવે છે? અને કેટલા ભારતીયો, શાસ્ત્રીય સંગીત વિશે જાણે છે અને તેનો આનંદ લે છે? જેમ ગણિત વિજ્ઞાન માં રસ હોય કે ન હોય પણ જો શીખ્યાં હોઈએ તો એ વિષયો જીવનભર સાથ આપે છે કોઈપણ ક્ષેત્રે! એ મુજબ ભારતીય સંગીત એ ભારતીયની માનસિકતાને અનુરૂપ છે. એ જ સંગીત આપણને ફળદ્રુપ રાખવામાં મદદરૂપ નીવડી શકે છે. આપણી માનસિક શક્તિઓ ને વિકસવામાં મદદરૂપ થઇ શકે છે. કમલ

હાલની ગુજરાતી ફિલ્મો સાતત્ય વગરની હોય છે. ક્યારે રિધમ મૂકી દે, એ ડાયરેક્ટરને પણ કદાચ ખ્યાલ નથી રહેતો. લગભગ પ્રયત્ન અને બનાવટી વધારે લાગે છે. મને લાગે છે... પ્રોપર ચોખ્ખી ગુજરાતી ભાષાનો ઉપયોગ જ બનાવટીપણું વધુ ઉભું કરે છે. કોઈપણ વિષય તેની તળપદી સંસ્કૃતિ સિવાય નક્કામો છે. એ જ ભારે પડી રહી છે હાલ ગુજરાતી મૂવીઝ ને. જુના ગુજરાતી ફિલ્મોમાં સૌરાષ્ટ્રની તળપદી ભાષા હતી.. એટલે જ ચાલી. Objection Allowd! કમલ

નોળિયો અને સાંપ એ બંને ખરા દુશ્મન છે એક બીજાના. પણ ક્યારે? જ્યારે એક બીજાની સામે આવે ત્યારે? જ્યારે તેઓ સામ સામે નથી હોતા ત્યારે તે બંને પ્રજાતિ પોતપોતાનામાં જીવનમાં મસ્ત હોય છે. નોળિયો અને સાંપ કદાચ એકબીજાની સામે આવી જાય એ "બિનઆયોજિત" પણ હોઈ શકે. એમ જ...આપણાં દેશમાં પણ અલગ અલગ પ્રકારની માનસિકતાઓ પોતપોતાનામાં જીવનમાં મસ્ત જ હોય છે અને આનંદ લેતાં જીવન પસાર જ કરતાં હોય છે. પણ...... એ બધાં નોળિયા અને સાંપની જેમ જ્યારે ભટકાય છે ત્યારે એ "આયોજીત" હોય શકે છે. એટલે આપણે જનતા એ જ સમજવું જોઈએ કે આપણી તકલીફ સાચી પણ કોઈની યોજનામાં પ્યાદા બનીને ઉપયોગમાં ન આવવું. કોઈ ગમે એટલું ભરમાવે પણ આપણી ગતિ અને ધ્યાન, આપણી આર્થિક સ્થતી પર જ ટકી રહેવી જોઈએ. આખરે કોઈપણ દેશ તેની આર્થિક સ્થતીથી જ મજબૂત હોય છે. હે તેની જનતાના હાથમાં હોય છે. જય હિન્દ. કમલ

દોઢડાહ્યા કોને કે'વાય એ જોઈએ. આજે હું જૂનાગઢથી બાંટવા ગામ માટે બસસ્ટેન્ડથી બસમાં બેસ્યો. ત્યાં મારી બાજુમાં એક બકો આવી ને બેઠો! 😶 એ બકા ને પણ બાંટવા જ જવું હતું. અમારી બસ માણાવદર પહોંચ્યા પહેલા, પાછળનાં કોઈ એક ટાયરમાં પંક્ચર થયું એટલે એ બકો બોલ્યો.. *બકો:* હે ભગવાન, આ પંક્ચર થયું સે ને... કોણ જાણે ક્યારેય પહોંચાડશે! નક્કી આ માણાવદર ઉભી રાખીને આખું પંક્ચર કરશે અને આપણાં ટાઇમની પથારી... *હું:*અરે એવું છે. કેટલી વાર લાગશે? *બકો:* કલાલ તો પાક્કી! *હું:*અરે યાર મારે ય મોડું થાય છે. *બકો:* આ પંક્ચર અત્યારે નો કરે તો હારું! બસમાં પાછળ બે ટાયર હોય સે...એકમાં પંક્ચર થાય એટલે બીજા ઉપર હાલે... એમ ગાડીને ઉભી નો રાખી દેવાય પંક્ચર હાટુ... ડ્રાઇવર નબળો પડે.. *હું:* અરે પણ એમ જોખમતો ખરું જ ને? *બકો:* કાંઈ નય...એ આખું ગામ એક ટાયર ઉપર હલાવતું અમને તો કાંઈ નથી થયું હજી... માણાવદર બસસ્ટેન્ડ આવ્યું એટલે બસનાં કન્ડક્ટર એ જાહેરાત કરી કે, *"જેને મોડું થાતું હોય એ નો ચડતાં.. પાછળ પોરબંદર વાળી આવે છે એમાં બેહી જાજો.. બાંટવા માં ગાડીનું પંક્ચર થાહે એટલે ટાઈમ લાગશે."* *એટલે બકો તરત જ બોલ