સમજણનો ઓટલો...

World Poetry Day આજે કવિતા, કાવ્ય, કે પછી રચના જે પણ કહો, આજે તેનો દિવસ છે. ખરેખર કહું તો ક્યારેય લખી નથી શક્યો પણ પ્રયાસ જરૂર કર્યા છે. મારા મત મુજબ કવિતા એટલે અંતરમાં લાગણીઓનાં ફુવારા નીકળતાં હોય ત્યારે શબ્દો બની જે બહાર આવે તે કવિતા! આવી જ રીતે, થોડા દિવસ પહેલા ફેસબુક પર જ જોડાયેલાં એક વડીલ શિક્ષકની ભૂમિકા માંથી નિવૃત થવા જઈ રહ્યા હતા. તો તેઓ પોતાના વક્તવ્ય માટે સારી પંક્તિઓ શોધી રહ્યા હતા અને Rikin Pandya દ્વારા મને એ વાત ની ખબર પડી તો મેં જટ પ્રયત્ન કર્યો અને કઇંક તૈયાર કર્યું. કદાચ ઈશ્વરની કે માં સરસ્વતીની કૃપા જ હોય છે જયારે લાગણીઓ શબ્દો બની નીકળે. તો આ રહી એ રચના: અધુરી હતી ત્યાં સુધી જ્યાં સુધી અભ્યાસુ હતી ઈશ્વરે શિક્ષિક બનાવી મને પૂર્ણ કરી બાળક હતી ત્યાં સુધી જ્યાં સુધી હું ભણતી હતી ઈશ્વરે શિક્ષિક બનાવી મને વડીલ કરી સંસ્કાર અને શિક્ષણનો ખોરાક લીધા કરતી હતી ઈશ્વરે શિક્ષક બનાવ્યા પછી સંસ્કાર આપતા કરી જવાબદારી શું હોય એ બે આના ની વાત હતી ઈશ્વરે શિક્ષક બનાવ્યા પછી જવાબદારી લેતા કરી અઘરો હતો દરેક પડાવ જીવનનો ઈશ્વરે શિક્ષક બનાવી સરળતાથી જીવતા કરી ચાલતો જ રહેશ