સૌથી મોટી મૂડી?

દ્વારા Kamal Bharakhda - મંગળવાર, મે 26, 2020

અનુભવથી મોટું ધન બીજું કશું જ નથી. મોટામાં મોટો ધનવાન જો સમુદ્રમાં વચ્ચે ફસાઈ જાય છે તો નાવિકથી વધારે અનુભવી ન હોવાને લીધે એ જીવનભર તેનો ઋણી થઈ રહે છે. એટલે જ અનુભવ સૌથી ઉચ્ચકક્ષાની મૂડી છે.

#કમલમ

Kamal Bharakhda

હું એરોનોટિકલ એન્જીનીયરીંગનો સ્ટુડન્ટ છું. શરૂઆતમાં હવા અને ગતિના સંદર્ભે એરોપ્લેનમાં અસર કરતા પરિબળોનો અભ્યાસ કરતો હતો. હવે બદલાતી "હવા"ના સંદર્ભે માણસોની વધતી ઘટતી "ગતિ" તપાસવાનું કામ કરૂં છું. ;) ઈન શોર્ટ એરોપ્લેન કરતાં પણ ઊંચે ઉડનાર આ કાળા માથાંનો માનવી જ હોઈ શકે. એટલે પ્રથમ એને સમજવો ખૂબ જરૂરી.

ટિપ્પણીઓ

વાંચકોને ખુબ જ ગમેલી પોસ્ટો

શાહબુદ્ધિન રાઠોડ માર્ગ

દ્વારા Kamal Bharakhda - રવિવાર, માર્ચ 25, 2018 1 ટિપ્પણી

આગળ વાંચવા અહીં ક્લિક કરો >>

શિક્ષણ અને ખાનગીકરણ

દ્વારા Kamal Bharakhda - શનિવાર, એપ્રિલ 16, 2016 1 ટિપ્પણી

તમે આ ક્યારેકતો આ કહેવત સાંભળી જ હશે કે, “ દીવા તળે અંધારું “. એજ રીતે શિક્ષણ દીવો છે અને દીવામાંથી નીકળતો પ્રકાશ એ આપણા સમાજમાં દેખાતી અને ઉભરતી યોગ્ય પ્રગતિ છે પરંતુ તમને પ્રશ્ન થશે કે “અંધારા”નું શું? કેમ તેના માટે મને કોઈ રૂપક ન મળ્યો! ખાનગીકરણ.....એજ તો છે અંધારું! થોડા સમય પહેલાની વાત છે. હું, મિત્ર જીગર અને મિત્ર ચેતન ગુજરાત વિદ્યાપીઠની મુલાકાતે હતા. ત્યાં ચીન દ્વારા આપેલી પરમ ભેટની ચૂસકી મારતા મારતા આ વિષય પર પ્રથમ વખત વિસ્તૃત ચર્ચાનાં અંકુર ફૂટ્યા હતા. જો કે આ અહેવાલને સંક્ષિપ્ત જ સમજવો. મૂળ વાત, કોઈપણ રાષ્ટ્રનાં નાગરિક તરીકે પ્રાથમિક અને ઉચ્ચ શિક્ષણ એમ દરેક કક્ષાનું શિક્ષણ રાષ્ટ્રના તમામ નાગરિકોની પરમ જરૂરિયાતોમાં સ્થાન પામેલ છે અને સત્તા પર બેસાડવામાં આવેલ “વેપારીઓ” પોતે એ શિક્ષણ આપવા બદલ નિમાયેલા પણ છે. (માફ કરશો મારો પ્રયાસ “નેતાઓ” લખવાનો હતો) આપણે ભારતીય છીએ એટલે ભારતની જ વાત માંડુ કે, ભારત દેશ અંગ્રજોની ગુલામીમાંથી આઝાદ થયા પછી કેન્દ્રીય સત્તા પર આવનાર દરેક સરકારે પ્રાથમિક અને ઉચ્ચ શિક્ષણ લોકો સુધી પહોચાડવા માટે બનતા પ્રયત્નો કર્યા છે અને કરતા રહેશે. (બનતા પ્

આગળ વાંચવા અહીં ક્લિક કરો >>

દેહવ્યાપાર અને મજબુર સ્ત્રીઓ

દ્વારા Kamal Bharakhda - ગુરુવાર, જાન્યુઆરી 05, 2017 ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો

માર્કેટનાં ખૂણા ઉપર દેહવ્યાપાર માટે ઉભી રહેલી સ્ત્રીને જોઈને 'ચકો' માથું ઝુકાવી ચાલવા માંડ્યો... બકો: (મંદ મંદ હસીને) કેમ લ્યા કેમ શરમાઈ ગયો? ચકો: હા, શરમાઈ ગયો.. પણ મને મારી જાત ઉપર શરમ આવી. બકો: લે.....કેમ? ચકો: એ એટલા માટે કે, હું આજે જ મારી જાત પર અમુક કારણોસર ગૌરવ લઈ રહ્યો હતો...પણ આ મજબુર સ્ત્રીને જોઈને મારું ગર્વ ભાંગી પડ્યું. આપણા સમાજનું સામર્થ્ય હોવા છતાં પણ આ સ્ત્રીઓએ હજું સુધી પોતાનું પેટ ભરવા પોતાની ઈચ્છા વિરુદ્ધ કાર્યો કરવાં પડે છે. બકો: પણ ચકા, આ તો પ્રાચીન કાળથી ચાલતો આવતો વ્યવસાય છે. આમાં તું કે હું કંઈજ નથી કરી શકવાના, નહીં આપણો સમાજ. ચકો: લે...ટણપા... પ્રાચીન કાળથી શૌચાલય તો આપણે બહાર જ જતા હતાં તો હવે કેમ બંધ બારણાંની અંદર જઈએ છીએ? છે કોઈ કારણ? બસ આ સંવાદથી મારો કહેવાનો મર્મ એજ હતો કે, આપણે ભલે દેહવ્યાપાર જેવા દુષણમાં ભટકેલાં ન હોઈએ..પણ જે સ્ત્રીઓ મજબુરીથી આ દુષણમાં જકડાઈ ચુકી છે એમના માટે આપણા સમાજે અને આપણે વ્યક્તિગત ધોરણે એવી વ્યવસ્થા ઉભી કરવી જોઈએ જેથી આવનાર ભવિષ્યમાં કોઈપણ સ્ત્રીએ કોઈપણ કારણોસર આ દુષણમાં ન આવવું પડે. હ્યુમન ટ્રાફિકિંગ એટલે મજબ

આગળ વાંચવા અહીં ક્લિક કરો >>

સમજોતા એક્સપ્રેસ

દ્વારા Kamal Bharakhda - મંગળવાર, નવેમ્બર 01, 2016 ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો

સમજોતા એક્સપ્રેસ એટલે ફક્ત ટ્રેન જ નથી ઉપરાંત તે બે પાડોશી દેશો વચ્ચેનાં ભાવનાત્મક જોડાણની અનુભૂત પણ છે. એક ટી.વી. શો પ્રોગ્રામમાં ભારત અને પાકિસ્તાનને જોડતી એકમાત્ર ખુબસુરત કડી એવી " સમજોતા એક્સપ્રેસ " તથા બંને દેશોનાં લોકો સાથે જોડાયેલી ભાવનાત્મક અને રસપ્રદ માહિતીઓ જાણવા મળી. મને જે અનુભવ થયો એ એટલો બધો સંવેદનશીલ હતો કે તેને શબ્દોમાં તો હું ભાગ્યે જ ઉતારી શકું! એક કલાકનો શો જોયાં બાદ મેળવેલ અનુભવનો રસ એટલો બધો રોચક અને લાગણી સભર હતો કે ખરેખર બે અલગ અલગ દેશો પણ એક જ ભાત-સંસ્કૃતિ વાળા દેશોમાં રહેતા સામાન્ય માણસોને સરહદ સાથે કાંઇ જ લેવા-દેવાં નથી! તેઓ તો બસ પાર્ટીશન બાદ પોતાનાથી વિખુટા પડી ગયેલાં પરિવારની એક જલક મેળવવા માટે પોત-પોતાનાં ભગવાન પાસે પ્રાર્થના કરતા હોય એવું લાગ્યું અને વાસ્તવિક દુનિયામાં એ તમામને ભેગા કરવાનું કામ એટલે સમજોતા એક્સપ્રેસ. વર્ષ ૧૯૭૬માં શિમલા કરાર પછી સમજોતા એક્સપ્રેસનાં શ્રી ગણેશ સાથે કાયદેસર રેલ્વેમાર્ગ દ્વારા બે દેશો વચ્ચેમોટા પાયે “સામાન્યવ્યક્તિ વ્યવહાર” ફરી શરુ થયો. રાજકીય તકલીફોને લીધે કેટ-કેટલાય પરિવારો અને લોહીનાં સબંધીઓએ પાર્ટ

આગળ વાંચવા અહીં ક્લિક કરો >>

ગુજરાતી ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રીમાં એમના તારલાઓની ખોટ

દ્વારા Kamal Bharakhda - ગુરુવાર, ફેબ્રુઆરી 16, 2017 ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો

પ્રિય, ઉપેન્દ્ર ત્રિવેદી, અરવિંદ ત્રિવેદી, રમેશ મહેતા, પી. ખરસાણી, અસરાની, કિરણ કુમાર, સ્નેહલતા, અરુણા ઈરાની, રીટા ભાદુરી મહાનુભાવો તમે ક્યાં ખોવાઈ ગયા છો? અને ગુજરાતી મુવી ને એકલા મૂકીને ક્યાં ચાલી ગયા? અહી તમારા સમયના મુવી મેકર્સ અને ટેકનીસીયનોની હાલ ખુબ જરૂર છે. હાલના સમયમાં પ્રયત્ન તો થઇ રહ્યા છે પણ મારો અણગમો હજુ એજ કક્ષા એ છે. તમારા સમયની વાર્તાઓ, પ્રદર્શનની કળા, અભિનયની ખોટ ખુબ વર્તાઈ રહી છે. શું કહેવું છે મિત્રો તમારું? તા.ક. (Edit 1) ઘણા મિત્રો એ આ પોસ્ટ વાંચી એવાં રીએક્શન આપ્યા કે, ત્યારની ગુજરાતી ફિલ્મોમાં એવું તો કશુંજ ન હતું. બધું સ્ટીરિયોટાઇપ અને ચાવી ગયેલી સ્ટોરી અને એક જ કાઠીયાવાડી લહેકા. મારે એમને એજ કહેવું છે કે, ગુજરાતમાં તમને કન્ટેન્ટ આપણી જ મોનોપોલીની ન મળે તો કોની મળે? બીજું એ કે મને ત્યારે જે કન્ટેન્ટ ઉપર ચલચિત્રો બનતા હતા તે મુદ્દે મને કોઈ ફરિયાદ નથી. મને તો જુના ગુજરાતી ફિલ્મોમાં જે ગમી ગયું એ હતું એમની ટેકનીક, ફિલ્મ પ્રદર્શનની અને સિનેમેટોગ્રાફીની આવડત. એકવાત તો આપણે બધા એ માર્ક કરવી જ રહી, કે, એ સમયમાં જે લેવલ, સ્થાન

આગળ વાંચવા અહીં ક્લિક કરો >>

હિન્દુત્વ (સનાતન ધર્મ) પહેલા ધર્મ નહીં હોય પણ કદાચ એ એક ડોમેઈન લેસ મીકેનીઝમ/સિસ્ટમ(તંત્ર) હશે. ( મતલબ કે, તમામ વિચારસરણીનો સમન્વય) જે વ્યક્તિ , કોઈને માને કે ન માને પરંતુ તે પ્રત્યક્ષ કે પરોક્ષપણે હિન્દૂ “સિસ્ટમ”નો જ ગણાતો અને હાલમાં પણ ગણાય જ છે. પ્રાચીન હિંદુત્વ એક સર્ટિફિકેટ લેસ સિસ્ટમ હશે. જેમકે , બાઉન્ડ્રીલેસ સ્ટ્રક્ચર એટલે કે, કોઈપણ પ્રકારના બંધન વગરની ઉદારવાદીનીતિ અને વ્યક્તિઓથી બનેલું સુઆયોજિત માળખું. માણસાઈ, સંપન્ન સમાજરચના અને સમૃદ્ધ રાષ્ટ્ર બસ એજ એમના લક્ષ્યો હતાં. હિંદુત્વ એ ત્યારની સ્થાપિત ભારતીય સંસ્કૃતિનો સંપુર્ણ ભાગ હતો, જેમાં કોઈપણ ભૌતિક , લૌકિક , સામાજીક , વૈચારિક કે પછી ધાર્મિક બંધનો અને અન્ય બંધારણો કે જે માણસને પોતાની સ્વતંત્રતા વિરૂદ્ધ બાંધી રાખે તેવી કોઈ જોગવાઇઓ જ ન હતી. એક એવી અત્યાધુનિક રેશનલ વિચારધારાની સંસ્કૃતિ કે જેણે હર-હંમેશ તમામ બીજી સંસ્કૃતિઓને અને વિચારધારાને આવકાર જ આપ્યો છે. શું તમે શરાબ પીવો છો , તમે માંસ ખાઓ છો , તમે મૂર્તિ પૂજામાં નથી માનતા , તમે મંદિરમાં નથી જતાં , તમે નિત્ય ક્રિયા નથી કરતા , ત

આગળ વાંચવા અહીં ક્લિક કરો >>

આ બ્લૉગ શોધો

સમજણનો ઓટલો...