સોનું અને પથરો

સોનું અને પથરો બંને પાક્કા દોસ્તાર.

બેય સાથે ભણ્યા અને સાથે ગણ્યા. ઘડતર સાબિત કરવાનો સમય આવ્યો ત્યારે સોનું બધાંને ગમી ગયો. પણ પથરા ને કોઈ પૂછવા પણ ન આવ્યું!

ઘણાં વર્ષો બાદ સોનું પથરાને મળ્યો,

સોનું બોલ્યો, " કેમ ભાઈ, પથરા, કેમ તે તારાં આવા હાલ કરી દીધાં છે? "

પથ્થર બોલ્યો, " બસ, જો ચાલ્યાં કરે છે. તું કે!"

સોનું, " અરે પણ, થોડી વધારે મહેનત કરી હોત તો તું આજે ક્યાંય હોત "

પથરો બોલ્યો, "હા વાત તો સાચી છે તારી. પણ મહેનત તો આપણે બંને એ સાથે જ કરી તી. ઠીક છે હવે, જેવી ઠાકોરજી ની મરજી"

સોનું, " આમાં ઠાકોરજી શું કરવાના છે. સારા કુળમાં ને સારા વ્યક્તિઓ વચ્ચે જન્મ લેવો પડે..... ત્યારે આ સન્માન અને સહુલીયત મળે...!"

પથરો ને આ વાત લાગી આવી. એણે મહેનત ચાલુ કરી અને જળહળતો હીરો બન્યો. ત્યાર બાદ ઈતિહાસ બદલાઈ ગયો.

વાર્તા પૂરી.

પૂર્ણવિરામ

- કમલ ભરખડા